De rol van filmmontage bij het maken van films

Herinner je je nog de verhalen die je oma of moeder vertelde toen je een kind was? De reden om een ​​verhaal te vertellen is om een ​​specifieke boodschap of moraal over te brengen. Onthoud hoe de persoon die een verhaal vertelt de verschillende karakters en emoties uitdrukt door anders te handelen of de gezichtsuitdrukkingen of tonen te veranderen. We genoten daar zeker van en raakten betrokken bij het verhaal en begonnen onszelf voor te stellen in plaats van een personage in het verhaal. We beginnen ons steeds meer voor te stellen in onze geest naarmate we meer in het verhaal worden betrokken. Daardoor gaan we steeds meer in de fictie geloven. Hetzelfde concept is van toepassing op de films of films. De mensen die de film maken, proberen een specifieke boodschap uit te drukken of laten we zeggen over te brengen naar het publiek. Natuurlijk is het medium rijk en wordt het een beetje makkelijker dan de oma’

Dus wat is precies een film? Welnu, een film of film is weer een verhaal verteld met bewegende beelden, vandaar dat de term film van toepassing is op films. Dit wordt bereikt door het vastleggen van fotografische beelden met camera’s. De meesten van ons zouden in ons dagelijks leven een camera hebben gebruikt om beelden vast te leggen. Het is hetzelfde. Het enige verschil is dat in een film de beelden in volgorde worden vastgelegd. Als een galopperend paard vastgelegd in een serie foto’s om de volledige beweging te laten zien. Dit experiment werd in 1877 gedaan door Eadweard Muybridge, de allereerste film ooit.

Hij gebruikte meerdere fotocamera’s om vast te leggen hoe een paard galoppeert. Maar het was Edison die de allereerste filmcamera uitvond om bewegende beelden te gebruiken, de Kinetograph genaamd. In 1890 werd de eerste filmstrip die werd gemaakt, “Strongman Sandow” genoemd, wat gewoon een man was die zijn spieren spande. Hoewel Edison daarvoor experimenteerde met twee films Monekyshines No. 1 (1890) en Monkeyshines No. 2 (1890). Geen van hen was bedoeld om door het publiek te worden gezien, aangezien Edison gewoon de cilinder van de Kinetograph probeerde te testen.

Opluchting! dat is genoeg van de geschiedenis voor nu:D

Computeranimatie wordt ook gebruikt voor het maken van een film of film. De reeks afbeeldingen die met een camera zijn vastgelegd of via animatie of visuele effecten zijn gemaakt, worden frames genoemd. Normaal gesproken duurt het ongeveer 24 frames om één seconde vloeiende beweging vast te leggen of te creëren. 24 frames/seconde is het standaard videoformaat voor niet-lineaire videobewerking.

Het hele proces van het maken van een film wordt Filmmaking of filmproductie genoemd. Bij dit proces zijn veel mensen nodig om de film van het eerste verhaal of idee tot een volledige speelfilm te brengen.

Sommigen van hen zijn scenarioschrijver, producent, regisseur, cameraman, acteur, redacteur, componist en nog veel meer. Zoals ik al zei, het is een enorme teamprestatie en geen fluitje van een cent. In tegenstelling tot veel andere kunstbewerkingen is het de enige die uniek is voor filmproductie, waarbij filmmaken wordt gescheiden van andere kunstvormen in vergelijking met fotografie, theater, regie enz.

Dus wat is bewerken?

Bewerken betekent in het algemeen “corrigeren, herzien of aanpassen”. Bij het maken van films is dat ongeveer hetzelfde. Bij het maken van films wordt het proces van het selecteren van goede foto’s en het later combineren ervan om de uiteindelijke film of film te produceren, filmbewerking genoemd. Bewerken is de enige kunst waarvan wordt gezegd dat ze onzichtbaar is, want als het goed wordt gedaan, raakt de kijker of de consument zo diep betrokken dat hij/zij niet eens merkt dat de redactie werkt. Filmmontage kan wonderen doen met een opname. Door middel van filmmontage kunnen we een scène vertragen, versnellen, de stemming veranderen, hoe dan ook het gezichtspunt veranderen waarin we willen presenteren. Totale controle, dat is geweldig.

Wie is verantwoordelijk?

De persoon die verantwoordelijk is voor de bewerkingstaak in een film, wordt een filmeditor genoemd. Hij werkt normaal samen met andere ass. redacteuren en junior redacteuren om de taak te voltooien. Hoewel het hele montageteam voor de filmverhalen werkt, is de filmredacteur of de hoofdredacteur degene met enorme verantwoordelijkheden. Hij/zij is bijna de tweede regisseur van de film, omdat hij/zij degene is die uiteindelijk beslist welke shots te behouden en welke weg te laten. De eerste geassembleerde film die na de montage door de editors wordt geleverd, wordt de Editor’s cut genoemd. Het is de allereerste snede voordat nog twee sneden (Director’s cut en Final cut) de definitieve versie produceren. De editor werkt nauw samen met de filmregisseurs om te begrijpen wat de regisseurs willen en hetzelfde te leveren.

Waarom is het nodig?

Nou, er zijn veel redenen. Laten we zeggen, als je een bord vol met verschillende dingen te eten hebt, maar je vindt ze niet lekker omdat ze niet pittig zijn en je houdt van pittig eten, nietwaar? Zeg nu wat ga je doen? Eet je het op? Zeker niet. Wat voor eten het ook is, je houdt het gewoon apart. Zo is het hier ook, als je een film niet aantrekkelijk genoeg vindt, dan zie je hem gewoon niet. De arme producent en financiers zullen lijden. Editor voegt dat beetje pit toe in de benodigde hoeveelheid om de hele film curry pittig of aantrekkelijk te maken voor de kijker. Dus dat is het soort verantwoordelijkheid dat een editor heeft en dat maakt een editor echt noodzakelijk voor een filmproductieproces.

Dus dat was het voor nu. Zal op mijn blog blijven posten over filmmontage en filmmaken. Dus de volgende keer dat je een film ziet, probeer te raden wat de redacteur is, laat me weten wat je hebt gevonden? Ook op mijn blog kun je vragen stellen. Tot dan. Pas op mensen. 🙂